วันพฤหัสบดีที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2552

วันพุธที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2552

Conan

กาลเวลา

เกาะล้านนนนนนนนน


สวยใช่ไหมล่ะ อากาศร้อนๆๆๆๆต้องไปทะเล สดชื่น!!

ไปเที่ยวกันเถอะ


วันนี้จาพาไปเที่ยวเกาะล้าน ไปด้วยกันป่าว?

About Me iiii

ณ ปัจจุบัน
นางสาวอมรรัตน์ พลโยธา(ตั๊ก)
49010110541

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์


สาขาวิชาภาษาจีน

เกิด 01/01/1987

เวลา 22.15 น.(มั้ง?)

กรุ๊ปเลือด โอ

มีพี่น้องทั้งหมด สามคน เป็นคนที่สาม


วัยเรียน

เรียนอนุบาลที่โรงเรียนหนองชุมแสง

ประถมชั้นปีที่หนึ่งถึงหกที่โรงเรียนหนองชุมแสง

มัธยมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียนหนองชุมแสงวิทยาคม

มัธยมศึกษาปีที่สี่ที่โรงเรียนเมืองกาฬสินธุ์

มัธยมศึกษาปีที่ห้าที่โรงเรียนปลวกแดงวิทยาคาร(ระยอง)

มัธยมศึกษาปีที่หกที่โรงรียนหนองชุมแสงวิทยาคม

(ม.ปลายย้ายค่อนข้างบ่อย แต่อุตส่าห์ย้ายไปตั้งไกลแต่ต้องกลับมาเรียนที่เดิม แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิด อพยพตามครอบครัวเจ้าค่ะ)


นิสัยส่วนตัว

เป็นคนค่อนข้างใจร้อน ขี้ใจน้อย โกรธง่ายแต่หายเร็ว(มาก)

ชอบอ่านหนังสือทุกประเภทโดยเฉพาะการ์ตูน

ประเภทหนังสือที่โปรดปรานก็เป็นพวกแนวสืบสวนสอบสวนอะไรจำพวกนี้


สิ่งที่ชอบ

มีหลายอย่างมากเลย อย่างเช่นเดินผ่านป้ายโฆษณาเห็นว่ามันแปลกดีก็ชอบ เป็นคนชอบอะไรง่ายๆๆ


สิ่งที่ไม่ชอบเลย

คนจู้จี้ขี้บ่น(แต่ทำไมตัวเองเป็นหว่า!) อะไรที่มันยุ่งยากและวุ่นวาย


ศิลปินคนโปรด

bodyslam


evanescence



หนังเรื่องโปรด

หลายเรื่องมากเลยแต่ที่ดูแล้วชอบที่สุดคงจะเรื่อง sky of love (รักเรานิรันดร)





เวลาว่างๆๆ

ชอบไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อนๆๆ


ความสามารถพิเศษ

เล่นบาสเกตบอลมั้ง(เรียกว่าความสมารถพิเศษได้เปล่า?)


สัตว์เลี้ยงที่ชอบ

สุนัข โดยเฉพาะพันธุ์ปั๊ก มันหน้าตากวนๆๆ ทำหน้าบูดตลอดเวลา น่ารักดี




คำคมประจำตัว

เวลาไหลผ่านตัวเราไปเสมอ เราจะเลือกให้มันไหลผ่านโดยเปล่าประโยชน์หรือ?


คติประจำใจ

บางสิ่งอาจไม่เป็นอย่างฝัน จงทำใจยอมรับและทนอยู่กับมันให้ได้


สิ่งที่อยากจะฝากไว้

ในวันนี้สิ่งที่เราเลือกมันอาจจะผิด แต่จงยอมรับความผิดนั้นเพราะมันคือสิ่งที่ตัวเราได้เลือกแล้ว


บทความที่ชอบ

โลกแห่งความฝัน กับวันที่เป็นความจริง. . . โลกแห่งความฝัน . . . มันมักจะสวยงาม สดใส จนบางครั้ง คนเราปิดหู ปิดตา ปิดหัวใจ เพียงเพราะไม่อยากจะตื่นขึ้นมา เพื่อยอมรับว่าเรื่องจริง เป็นเช่นไร บางครั้งคนเรา สร้างเกราะขึ้นมาเพื่อป้องกันความจริง จนหลงลืมไปว่า “เวลา” มันไหลผ่านตัวเราอยู่ตลอดเวลา แต่สุดท้ายแล้ว โลกแห่งความจริงก็ค่อยๆกลืนความฝันไปอย่างช้าๆ กว่าที่เราจะรู้สึกตัวขึ้นมายอมรับความจริง ก็อาจจะสายเกินไป ช่วงเวลาหลังจากฉันตื่นจากความฝัน. . .ที่ผ่านมา ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า. . . การยอมรับความจริงไม่ใช่สิ่งเลวร้าย ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า. . . ยิ่งรู้ความจริงเร็วแค่ไหน ฉันก็จะมีเวลาแก้ปัญหามากเท่านั้น ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า. . . ถ้าไม่คิดจะลุกขึ้นสู้ด้วยใจของตัวเอง กำลังใจจากใครๆก็ไม่มีความหมาย ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า. . . ความจริงถึงแม้มันจะเจ็บปวดแต่สุดท้ายแล้ว เราต้องยอมรับมัน และที่สำคัญ ฉันได้เรียนรู้ว่า ความจริง เป็นสิ่งที่มนุษย์เรา ไม่มีวันจะหนีมันพ้น หากวันนั้น ฉันนั่งลงเพื่อยอมรับความจริงอย่างสงบตั้งแต่แรก ฉันคงมีเวลานั่งคิดแก้ปัญหามากกว่านี้ วันนี้. . . โลกของฉันคงจะสวยงามมากกว่านี้ แต่ถึงแม้ว่า ความจริงในวันนี้. . . โลกของฉันจะเป็นอย่างไรก็ตาม ฉันสัญญากับตัวเองไว้แล้ว ว่า. . . ฉันจะยอมรับมัน ด้วยความเต็มใจ เพราะนั่น มันคือความจริงของตัวเราเอง การฟูมฟายไม่ได้ช่วยให้ความจริงเปลี่ยนแปลง